మానవీయమైన పందిరి కిందికి మనమంతా చేరేదెప్పుడో...! అంటూ గోపగాని రవీందర్ రాసిన కవిత " కొన్ని సందర్భాలు " ఇక్కడ చదవండి :
తెలిసిన వారే
తెగువను నేర్పించిన వారే
రోజు రోజుకు కనుమరుగవుతున్నారు
అంచనాలు తరుగుతున్నాయి
తప్పటడుగులు పెరుగుతున్నాయి
అలసట లేకుండా మనసు
తలంపులతో తగువు లాడుతున్నది
దారితప్పిన మనిషి
దరికి వచ్చేదెప్పుడో
మానవీయమైన పందిరి కిందికి
మనమంతా చేరేదెప్పుడో...!
***
నడిచిన బాటనే కావచ్చు
కొత్తగా దర్శనమిస్తుంది
నడిచే మనుషుల ముఖాలు
నిత్యం మారుతుంటాయి
అందుకేనేమో
ఊళ్ళో యాత్రికున్నై
దారులన్నింటినీ పలకరిస్తుంటాను
పూలు వికసించిన తోటల్లా
ఇప్పుడు బాటలన్నీ
మాటలతో విలసిల్లుతున్నాయి..!
**
అనుభవాలు చెలిమెల వంటిది
గత కాలపు గుర్తులను
తలచుకున్నప్పుడల్లా
తడియారని స్పర్శలా
తనువంతా ఉప్పొంగుతాయి
తోడుకున్న కొద్ది
ఊరుతున్న జలంలా
జీవనోత్సాహం ఉరకలేస్తుంది
ఉరుముతున్న ఆందోళనలతో
చెదిరి పోతున్న నల్లని మబ్బుల్లా
చెలిమలెప్పుడు ఇంకిపోవు
అనుభవాలెప్పుడు వీడిపోవు..!