దుఃఖం మనిషి అంతర్యాతన రోదన ఓ బహిరంగ ప్రదర్శన అంటూ వారాల ఆనంద్ రాసిన కవిత ' మౌనంగానే ' ఇక్కడ చదవండి :
ఎవరయినా ఒక మనిషి చనిపోతే
కళ్ళు చెమ్మగిల్లుతాయి
మౌనంగానే
ఆ మనిషి తెలిసినవాడో
దగ్గరి వాడో అయితే
కళ్ళతో పాటు గుండెలూ
ద్రవిస్తాయి గోడు గోడు మంటాయి
మౌనంగానే
undefined
పోయినవాడు మనుషుల్లో తిరిగినవాడయితే
అక్కున చేర్చుకున్న వాడయితే
కదిలించినవాడయితే
కళ్ళూ గుండెలే కాదు
దేహంలోని అణువణువూ
గుండెల్లోంచి ఎగిసే ప్రతి రక్తం చుక్కా
బోరు బోరున ఏడుస్తాయి
మౌనంగానే
చీకట్లో ఒంటరిగా కూర్చుని
దుఃఖాన్నీ జ్ఞాపకాల్నీ
హృదయం మిక్సీలో వేసి
ఎప్పటికోగాని బయటపడలేడు
మౌనంగానే
ఊపిరి కోల్పోయి అచేతనుడయిన
వాడి దేహానికి ఎవడు పాడె కడితే ఏంది
ఎవడు మోస్తే ఏముంది
గాల్లో పేలిన తుపాకులు
ఎవరిని సముదాయిస్తాయి
పాత ఫోటోలు.. కవితలు..
పాటలు.. ప్రకటనలు
బతికున్నవాడి ఉనికినే చాటుతాయి
పోయినోడు ఎట్లాగూ వెళ్ళిపోయాడు
మౌనంగానే
దుఃఖం మనిషి అంతర్యాతన
రోదన ఓ బహిరంగ ప్రదర్శన