వారాల ఆనంద్ కవిత: ఓ చెట్టు ఆత్మ ఘోష
తెలుగు సాహిత్యంలో తెలుగు కవిత్వం విశిష్టమైంది. ప్రముఖ తెలుగు కవి వారాల ఆనంద్ రాసిన ఓ చెట్టు ఆత్మకథ కవితను ఏషియానెట్ న్యూస్ తెలుగు పాఠకుల కోసం అందిస్తున్నాం.
 )
Followనేను రక్షించేదాన్నే
నన్ను శిక్షించకండి
మీ తాతలనాటి పుటుక నాది
మీ మనుమల బారసాలల దాకా
బతుకనివ్వండి
నేను రాక్షణనిచ్చేదాన్నే
గాలి అలల్లో ప్రాణ ధాతువును నింపాను
భూమి అరల్లో జల ధారలు పొదిగాను
ఎండ వేడిలో నీడల్ని పరిచాను
నేను రక్షించేదాన్నే
నా ఎముకలింకా గుల్ల బారలేదు
నా మృత్యువింకా వేణువూదలేదు
నాలో సత్తువింకా నిలువెత్తుగా నిలబడేవుంది
నేను రక్షించేదాన్నే
నా మెడకు ఉచ్చులు వేయకండి
నా కొమ్మల్లో ఒదిగిన పక్షుల్ని
పాడనివ్వండి
పొదగనివ్వండి
ఫలించనివ్వండి
నేను వసతినిచ్చేదాన్నే
నా ఉనిక్కి ఎసరు పెట్టకండి
ఇన్నేళ్ళూ నా నీడలో నిలబడ్డారు
జంటగా గుస గుసలు పోయారు
గుంపుగా చర్చించుకున్నారు
పసందుగా విందులు చేసుకున్నారు
పంచాయితీలు చెప్పుకున్నారు
నేనేమో
భానుడి ఉగ్ర తాపానికి చలించలేదు
ఉరుముల్నీ మెరుపుల్నీ
ఉఫ్ మని ఊదేసాను
తుఫాన్లని తుస్సుమనిపించాను
ఎవరి అండా లేకుండానే
మీకు అండగా నిలబడ్డాను
నాయనలారా
దారిని వెడల్పు చేయడం కాదు
మీ మనసుల్ని విస్తరించండి
సాగిలపడకున్నా ఫర్వాలేదు
నన్ను సాగనంపకండి
నేను రక్షించేదాన్నే
నా వేళ్ళు పెకిలించకండి
నా లాంటి ‘పెద్దవాళ్ళ’ నీడ
మీకు చద్దన్నం కన్నా చల్లన
నా కన్నీళ్లు మీకు క్షేమం కాదు
నా ‘ఆకుపచ్చ’ అంతం
మీ ‘ఆఖరి శ్వాస’కు ఆరంభం
నేను రక్షించేదాన్నే
నన్ను శిక్షించకండి
మరింత సాహిత్యం కోసం క్లిక్ చేయండి: https://telugu.asianetnews.com/literature
క్లిక్ చేసి ఏసియా నెట్ న్యూస్ తెలుగు వాట్సాప్ చానెల్·ను ఫాలో అవ్వండి
