పెనుగొండ బసవేశ్వర్ కవిత: ఉదయ విలాసం

రాత్రి చీకటంతా గడ్డకట్టి 

కనుల కొలకుల్లో ఎప్పుడు 

ఊసుగా మారిందో మరి 

వెలుగును కప్పేసిన రెప్పలకింద 

ఆక్వేరియం లో చేప పిల్లల్లా 

ఊసులకు  ఊకొడుతూ కనుగుడ్లు 

తాను వచ్చే సమయమైందని 

తన్నుకొస్తున్న నిద్రను తరిమేస్తూ 

ఒళ్ళు విరుచుకున్న చేతులు 

తాను చేరిన ఆనవాళ్లను 

తలుపు సందులోంచి మోసుకొస్తూ 

వీధిగుమ్మం నుండి వింత పరిమళం 

ఫలానా అని చెప్పలేని సంతోషం 

పెదవుల అంచులదాకా పాకి 

ఒళ్ళంతా ఒక పులకరింత 

తలుపు తీసి చూద్దును కదా రోజులాగే 

దొంగ.. పూలకుండి  మాటున దాగుంది 

మూడంకె వేసి ముడుచుకుపోయి 

రమ్మని సైగ చేసానో లేదో 

గాలికి రెక్కలాడించే పావురమై 

చేతుల్లోకి చేరింది ఇంట్లోకి పదమంటూ 

ఆరాం కుర్చీలో కాలుమీద కాలేసుకుని 

ముక్కు పైని అద్దాలను ముందుకు లాగి 

తన మొహానికి నా కళ్ళను అంటించేస్తాను 

ఆవిడ అందించిన గరం చాయ్ లానే 

ప్రపంచాన్ని తాజాగా పరిచయం చేస్తూ 

ప్రశ్నిస్తూ వివరిస్తూ విభేదిస్తూ విశ్లేషిస్తూ 

పరుగులు పెట్టె అక్షరాల పంటనే 

నా అనుదినపు అతిధి..నా వార్తాపత్రిక

నను ఓలలాడించే సమాచార గీతిక